Symbolen & Sporen

Ver van huis worden kleine dingen belangrijke symbolen. Ze zijn de veren die ik zorgvuldig heb gerangschikt in het tijdelijk nest, dat ik hoog in de bergen van Davos voor mezelf heb gebouwd. De draadbloem van lichtgroene, doorzichtige stof, die ik hier bij de Spar heb gekocht, roept de sfeer op van een zonnige bos bloemen op mijn tafel voor het raam. Mijn digitale fotolijst met de beelden van mijn leven thuis, heb ik zo gezet dat ik met een kop koffie in de hand intens kan genieten van steeds diezelfde kleurrijke optocht die aan me voorbij trekt; met mijn geliefden, maar ook met de schilderijen en plekken waar ik zo dol op ben. En dan de kaarten op mijn kastdeur. Ik heb ze een voor een met zorg gerangschikt op kleur en vorm en ze zo opgeplakt dat ik ze opnieuw kan lezen.

Ook de attributen in de wachtruimte van Haus M in de vitrine met herinneringen aan het oude sanatorium hebben een symbolische waarde. Er is zoveel in die kast te ontdekken, dat ik daar de resterende weken mijn hoofd aan vol heb. Ik ga nu zelfs expres vroeger ‘van huis’ om het wachten op mijn behandelaars net even wat langer te kunnen rekken.

Zo viel in de afgelopen dagen mijn oog op een verroeste bout, afkomstig van de spoorlijn Landquart-Davos. De afzender, Adrie Jan Holsboer, is de achterkleinzoon van Willem Jan Holsboer. Hij schrijft:

‘’Nog altijd zegt mijn vader Mebius Holsboer tegen mij. “Beste vrind, wat je wilt kun je bereiken. Maak een plan und fang an.” Dat “maak een plan und fang an”, is een gevleugelde uitspraak in onze familie. Mijn overgrootvader, Willem Jan Holsboer, maakte een plan und fing an. In Davos. Hij zorgde voor de bouw van het Curhaus, de start voor het Sanatorium en hij praatte in op drie bankiers uit Basel over de noodzaak van een spoorweg tussen Zürich en Davos. Bij ons thuis was er niemand die erin geloofde. “Opa is weer aan de gang”, grapten ze. Totdat de eerste bout per post uit Davos werd gestuurd. Een behoorlijk zwaar pakket, kostte een fortuin om te versturen. Daarbij een kort briefje, “Luitjes, missie geslaagd: het Schmallspur Landquart/Davos wordt aangelegd. Ter bewijs stuur ik jullie deze bout. Ik zeg toch, ‘Maak een plan und fang an.’

P.s.: Kom van de zomer eens lang… Met de trein.”

Die bout was voor de familie Holsboer een belangrijk symbool geworden voor het vervullen van je plannen en dromen, al lijken die buiten het bereik.
Ineens realiseer ik mij dat het spoor naar Davos ook voor mij een veelzeggende metafoor is geworden. Het symboliseert een van de kilometerslange verbindingen tussen Davos en Putten, tussen mij en mijn lief. Net als thuis kan ik de trein hier horen als ik in bed lig. Ik kan hem zelfs, als ik op het juiste moment kijk, voorbij zien trekken. Thuis vanachter mijn venster is het een gele rups met blauwe strepen, die even stopt om te lossen en te laden. Hier vanaf mijn balkon in de Hochgebirgsklinik is het slechts een rode flits aan de overkant van de Davosersee.

Al zo’n dertig jaar brengt de trein mijn lief dagelijks naar en van zijn werk bij het spoor. Tot de 15e maart van dit jaar, kon ik daar met een beetje oog op de klok zelfs getuige van zijn; zo nauw zijn we thuis met het spoor verbonden. Na voor het eerst meer dan drie weken van elkaar gescheiden te zijn geweest door vele bergen en ravijnen en talloze wissels, is het vandaag opnieuw zo ver. Straks komt mijn lief met de trein voorbij. Maar niet alleen voorbij; hij blijft zelfs bijna een hele week hier in Davos, bij mij. Met dank aan overgrootvader Holsboer, die besloot niet alleen A te zeggen, maar ook B. Hoe interessant is namelijk een 'Curhaus', als je er niet eens met de trein kunt komen?

‘Maak een plan und fang an.’

Het 4e weekend in Davos ‘ist schon angefangen’. En er ligt inmiddels ook een goed doordacht plan voor de komende week klaar voor mij. Het doel is helder: om uiteindelijk mij (en al die andere revalidanten) wederom op de rails te krijgen, moeten er plannen worden gesmeed en ‘angefangen’ worden met herstel en therapie. De kunst is alleen het zo te doen, dat het ongeduld om snelle resultaten te scoren, plaats maakt voor geduld en wijsheid. Leren kijken met het oog van de spoorwegingenieur, die er op toe ziet dat er eerst een deugdelijk spoor ligt, voor de trein daadwerkelijk mag gaan rijden. En mijn lief kan straks met eigen ogen zien dat daartoe in de afgelopen drie weken een belangrijke 'Anfang' is gemaakt.