Balkontherapie
Door: eliseindavos
Blijf op de hoogte en volg Elise
25 Maart 2011 | Zwitserland, Davos
Vrijdagmiddag 17:00 uur. Het tweede weekend in Davos staat voor de deur en de zon is zojuist achter de bergen verdwenen. Daarmee is het in één klap gedaan met de behaaglijke warmte van 31 graden op mijn balkon. Ik moet nu echt zorgen dat ik mijn speeltjes zo snel mogelijk naar binnen sleep, want de temperatuur zakt in een mum van tijd naar enige graden onder nul. Al vanaf maandag is dit een onvermijdelijk en meedogenloos einde van de dagelijkse balkontherapie, die hier met stip bovenaan de lijst van meest geliefde (niet verplichte) programmaonderdelen staat.
Zondagmorgen, toen ik nietsvermoedend de gordijnen opendeed, belandde ik ineens in een nieuwe werkelijkheid. Adembenemend mooi met roodgloeiende toppen tegen een strakblauwe hemel. Een uitzicht waarop ik alleen had durven hopen, ver voorbij die ene allesoverheersende beeldvervuilende conifeer, die pal voor mijn balkon staat en die ook nog eens propvol met fluitende vogeltjes en zwarte eekhoorns zit. (Dat laatste feit is overigens ook de enige reden waarom ik niet direct al de tweede dag op zoek gegaan ben naar een flinke cirkelzaag om dit ruimte innemende proces genoeg meters te ‘downsizen’ om mijn kostbare uitzicht te redden.)
Met enig gevoel van spijt sluit ik de balkondeur en hijs me met een zondoorstoofd tempo in warme winterkleren, want in Davos is het zonder zon nog steeds winter. Ik zoek troost bij een bak koffie en bedenk dat dit een mooi moment is om het nieuwe weekprogramma door te nemen, dat ik gisteravond heb ontvangen van de zorgcoördinator.
Inmiddels ligt er voor alle nieuwe revalidanten een persoonlijk behandelprogramma dat minstens twaalf weken in beslag neemt. Op donderdag evalueert het multidisciplinaire team aan de hand van de onderzoeken, de revalidatieresultaten en het welbevinden van alle revalidanten wat er op ieders persoonlijke programma komt te staan voor de volgende week.
Voorlopig heb ik nog steeds de ochtend of de middag vrij om voldoende te herstellen. De eerste activiteiten starten doorgaans om 9:30 uur. Als je klaar bent met je programma kun je vanaf 11:30 uur gaan eten. Maar omdat ik pas aan het eind van de ochtend aan de beurt ben om baantjes te trekken in het zwembad, rest mij niets anders dan de restjes van de anderen op te eten . Gelukkig heb ik nu geen broodkruimels meer nodig om zelfstandig de weg terug te vinden naar mijn kamer. En als de liften mij op tijd afzetten, ben ik 'just in time' voor de hoogste vorm van therapie die het Zwitserleven in Davos kent: balkontherapie. Simpel uit te voeren, uiterst effectief en beneden vanaf het terrein direct met het blote oog te herkennen aan de volgende vaste onderdelen:
1. herstellen en uitrusten in de intens warme zon;
2. op een ligbed;
3. liefst in badpak (met factor 30 onder handbereik)
4. met uitzicht op de besneeuwde kruinen van de oeroude, versteende reuzen: trotse tweeduizenders die hier waken over het Zwitserleven.
Voor degenen die net als ik hun kamer op het zuiden hebben, is het ochtendprogramma de meest voordelige optie, want dan kun je de hele middag uitdampen in de veilige modus. Wie pech heeft, is ’s middags tussen 14:00 en 17:00 uur bezig met noodzakelijke werkzaamheden voor lichaam en ziel. Niet per se buiten het bereik van de zon, maar toch net niet in die alles omvattende omhelzing die slechts is voorbehouden aan wie zich op het goede moment op het eigen privébalkon bevindt.
De programmaonderdelen zijn zo eerlijk als mogelijk over de ochtend en middag verdeeld. Zo ben ik op dinsdag- en donderdagmiddag aan de beurt voor de lagere vormen van therapie. Dan moet ik samen met een clubje revalidanten van vergelijkbaar kaliber met bergschoenen en bergwandelstokken de hellingproef doen langs de Davoser See. In deze fase lijkt dat nog niet veel voor te stellen. We stappen namelijk met onze begeleider op de bus (die hier voor de deur stopt) en rijden slechts twee haltes mee om vervolgens via een parcours van bankjes terug te wandelen naar de kliniek. Dat is bij elkaar genomen nog geen kilometer, maar het venijn zit in de stijgende lijn. Astmatici krijgen hier in Davos al in een vroeg stadium te maken met de Wet van de langste Ademtocht: Hoe sneller we Stijgen hoe harder we Hijgen & hoe langer we Zwijgen. Dat is allemaal best te verdragen, zolang de zon maar de hele middag volop blijft schijnen en we er nog een uurtje balkontherapie achteraan kunnen plakken. Zo kom ik die twaalf weken hier vast wel door!
Voor wie het leuk vindt foto’s van de eerste week te bekijken in mijn picasawebalbum: volg de link.
https://picasaweb.google.com/eglengkeek/Davos1eWeek1519mrt2011?authkey=Gv1sRgCPmOuo-zy_rCzwE&feat=directlink
Foto’s van de tweede week kun je bekijken via deze link:
https://picasaweb.google.com/eglengkeek/Davos2eWeek2026mrt2011?authkey=Gv1sRgCNqAlOSHhrSr2QE
Zondagmorgen, toen ik nietsvermoedend de gordijnen opendeed, belandde ik ineens in een nieuwe werkelijkheid. Adembenemend mooi met roodgloeiende toppen tegen een strakblauwe hemel. Een uitzicht waarop ik alleen had durven hopen, ver voorbij die ene allesoverheersende beeldvervuilende conifeer, die pal voor mijn balkon staat en die ook nog eens propvol met fluitende vogeltjes en zwarte eekhoorns zit. (Dat laatste feit is overigens ook de enige reden waarom ik niet direct al de tweede dag op zoek gegaan ben naar een flinke cirkelzaag om dit ruimte innemende proces genoeg meters te ‘downsizen’ om mijn kostbare uitzicht te redden.)
Met enig gevoel van spijt sluit ik de balkondeur en hijs me met een zondoorstoofd tempo in warme winterkleren, want in Davos is het zonder zon nog steeds winter. Ik zoek troost bij een bak koffie en bedenk dat dit een mooi moment is om het nieuwe weekprogramma door te nemen, dat ik gisteravond heb ontvangen van de zorgcoördinator.
Inmiddels ligt er voor alle nieuwe revalidanten een persoonlijk behandelprogramma dat minstens twaalf weken in beslag neemt. Op donderdag evalueert het multidisciplinaire team aan de hand van de onderzoeken, de revalidatieresultaten en het welbevinden van alle revalidanten wat er op ieders persoonlijke programma komt te staan voor de volgende week.
Voorlopig heb ik nog steeds de ochtend of de middag vrij om voldoende te herstellen. De eerste activiteiten starten doorgaans om 9:30 uur. Als je klaar bent met je programma kun je vanaf 11:30 uur gaan eten. Maar omdat ik pas aan het eind van de ochtend aan de beurt ben om baantjes te trekken in het zwembad, rest mij niets anders dan de restjes van de anderen op te eten . Gelukkig heb ik nu geen broodkruimels meer nodig om zelfstandig de weg terug te vinden naar mijn kamer. En als de liften mij op tijd afzetten, ben ik 'just in time' voor de hoogste vorm van therapie die het Zwitserleven in Davos kent: balkontherapie. Simpel uit te voeren, uiterst effectief en beneden vanaf het terrein direct met het blote oog te herkennen aan de volgende vaste onderdelen:
1. herstellen en uitrusten in de intens warme zon;
2. op een ligbed;
3. liefst in badpak (met factor 30 onder handbereik)
4. met uitzicht op de besneeuwde kruinen van de oeroude, versteende reuzen: trotse tweeduizenders die hier waken over het Zwitserleven.
Voor degenen die net als ik hun kamer op het zuiden hebben, is het ochtendprogramma de meest voordelige optie, want dan kun je de hele middag uitdampen in de veilige modus. Wie pech heeft, is ’s middags tussen 14:00 en 17:00 uur bezig met noodzakelijke werkzaamheden voor lichaam en ziel. Niet per se buiten het bereik van de zon, maar toch net niet in die alles omvattende omhelzing die slechts is voorbehouden aan wie zich op het goede moment op het eigen privébalkon bevindt.
De programmaonderdelen zijn zo eerlijk als mogelijk over de ochtend en middag verdeeld. Zo ben ik op dinsdag- en donderdagmiddag aan de beurt voor de lagere vormen van therapie. Dan moet ik samen met een clubje revalidanten van vergelijkbaar kaliber met bergschoenen en bergwandelstokken de hellingproef doen langs de Davoser See. In deze fase lijkt dat nog niet veel voor te stellen. We stappen namelijk met onze begeleider op de bus (die hier voor de deur stopt) en rijden slechts twee haltes mee om vervolgens via een parcours van bankjes terug te wandelen naar de kliniek. Dat is bij elkaar genomen nog geen kilometer, maar het venijn zit in de stijgende lijn. Astmatici krijgen hier in Davos al in een vroeg stadium te maken met de Wet van de langste Ademtocht: Hoe sneller we Stijgen hoe harder we Hijgen & hoe langer we Zwijgen. Dat is allemaal best te verdragen, zolang de zon maar de hele middag volop blijft schijnen en we er nog een uurtje balkontherapie achteraan kunnen plakken. Zo kom ik die twaalf weken hier vast wel door!
Voor wie het leuk vindt foto’s van de eerste week te bekijken in mijn picasawebalbum: volg de link.
https://picasaweb.google.com/eglengkeek/Davos1eWeek1519mrt2011?authkey=Gv1sRgCPmOuo-zy_rCzwE&feat=directlink
Foto’s van de tweede week kun je bekijken via deze link:
https://picasaweb.google.com/eglengkeek/Davos2eWeek2026mrt2011?authkey=Gv1sRgCNqAlOSHhrSr2QE
-
26 Maart 2011 - 23:35
Chris:
Hallo Elise,ik volg je verslag met grote belangstelling!
Mijn gevoel zegt mij dat je zal genezen en er niet zo lang over zal doen!!Veel sterkte hoor en een knuffel.Ook mooie foto's.
Groeten van ons.;Chris -
27 Maart 2011 - 03:22
Mathilde Companjen:
Lieve Elise! Een hartelijke groet uit een winters Quito, Ecuador! Het voelt voor mij als lente hoor, de winter hier...
Dat ik in Ecuador ben is tevens de reden van mijn radio stilte. En, ik hijg met je mee, maar dan vanwege de ijle lucht hier! Ik lees wel al je verslagen en leef dus (lees bid dus) met je mee. Liefs, en een andere keer weer wat uitgebreider! Veel gezondheid gewenst en een dikke knuffel! -
27 Maart 2011 - 05:07
Chantal:
Fijn weer van je te lezen liefie, het zal best zwaar zijn allemaal, zo zonder Dick en de kids, maar geloof in je kracht!! Ik geloof daar ook in.
Liefs en een fijne rustzondag!
Chantal xxx -
27 Maart 2011 - 06:22
David De Vries:
Lieve Elise,
Weer een kleurrijk en geestig geschreven verslag! Zo te zien heb je al snel de juiste balans gevonden tussen puffen en suffen! Op naar de lente en daaraan gekoppeld de wedergeboorte van iets moois!
Warme groet, David. -
27 Maart 2011 - 07:22
Jan Van Dulm:
Hallo Elise, ik ging me al afvragen, wanneer komt het volgende verslag. Niet dat ik niets te doen heb, maar ik wilde graag weten, wat je zo allemaal te doen heb, om van dat gehijg af te komen. Dick heb ik eindelijk bereikt, maar naar mijn idee is dat ook geen schrijver, ik hoop wel naar jou. Met Wil gaat het redelijk goed, niet snel genoeg naar haar zin. Zij is elke dag bezig met oefeningen, rechts blijft prikkelen in de armen en benen. Gelukkig mag ze wel veel lopen en fietsen en kan ze dat ook zonder te vallen. Heb je wel genoeg tijd om alle mails te lezen? Hartelijke groet van deze zeebonk, Jan -
27 Maart 2011 - 09:55
Jan Waanders:
Lieve Elise,
Je verslag is weer bijzonder !
Als je de omstandigheden om je heen zo weet te beschrijven, heb je heel veel moed om er tegen aan te gaan... Ik hoop en bid dat je 'doorzettingsvermogenprofiel' je astmaprofiel zal optillen !
We hebben hier al een week prachtig weer, dus hoeven we nog niet jaloers te worden op die 'heerlijke' balkontherapie. Ik hoop van harte dat het je heeeel goed zal doen !
Knuffel ! -
27 Maart 2011 - 10:57
Heleen/Lis:
Het ziet er wel behoorlijk vakantieachtig uit.....geniet er ook maar van en neem de tijd, want als je thuis bent MOET er weer van alles en zit je makkelijk weer te puffen. Word je al een beetje bruin? Is op de overigens mooie fotoseries niet goed te zien. Bij ons is het op een beschutte plek ook al schaarsgekledezon therapie mogelijk!s'Nachts echter ook bibberkoud! Nog een week, dan gaan we op reis naar Java en zien we Arthur eindelijk weer terug. 7 maanden is (voor ons) een hele lange tijd geweest met best af en toe grote zorgen....Ik denk dat er van skypen niks komt; we hebben een druk programma dat niet vast staat en het is nacht bij ons als het bij jou/julliedag is.We kunnen ons tegen de zonnestraling redelijk goed beschermen, maar als het zo door gaat met de radioactiviteit in Japan dan weet ik het nog niet zo.....ons leven en deze aarde zijn echter in Gods hand, en we weten dat er over deze aarde nog vele ,steeds grotere, verschrikkingen zullen komen.Toch mogen we vertrouwen op de GROTE VERLOSSING die ruim 2000 jaar terug al ingezet is. Ik zie er reikhalzend naar uit en probeer ook nog te genieten van al grote en kleine fijne dingen om me heen. Er is nog genoeg!Geniet jij ook maar ondanks het gemis van allen die je dierbaar en trouw zijn.Liefs hoor -
27 Maart 2011 - 11:16
WM & Peter:
Hoi Elise,
Dank voor je gloedvolle epistels, we kunnen het zo een beetje volgen. Sterkte daar. Hoorde vanmorgen van Dick dat je klachten specifieker zijn beschreven en dat dat betere behandelmogelijkheden biedt. Fijn! Sprak gisteren op een Blokken-reunie Heleen. Duidelijk zusjes hoor.
Hgroet van hier, zonnig maar fris, Peter
-
27 Maart 2011 - 11:44
Janthe:
Fijn Elise om weer even wat van je te horen. Je zult op dit moment wel met je "balkontherapie" bezig zijn. Bij ons is terras-therapie mogelijk op deze zonnige zondag. Weldadig!! en al de hele week zo heerlijke zonnig.Ik word er van binnen ook zonnig van.
Ongetwijfeld is dat bij jou ook het geval. Gisteren de 3 kinderen gehad van JR & S. Het was een genot want het zijn hele lieve kinderen. Verder bij ons alles goed. Wat zul je geestelijk en lichamelijk opknappen van de relaxte situatie waarin je nu zit. Snuif het in je. Lieve groet en sterkte als het weleens tegen zit. -
27 Maart 2011 - 12:24
Loes ( Dubbelzesser):
Lieve Elise,
nog even snel een groet van Fred en mij, vlak voor we naar Australie gaan.We gaan daar onze nederlands/hondurees/chinese kleinzoon bekijken.Een multi-gen-iaal kind zogezegd.We hopen dat je snel opknapt van het land met de mooie bergen.Met genoegen lees ik je verslag, want ik vraag me mijn hele leven eigenlijk al af wat ze daar in Davos nou eigenlijk doen..tot horen!
dikke Kurp!Loes -
27 Maart 2011 - 13:22
Rob Uuut DA.....:
Ha susje... We volgen je verslagen met interesse. Ze peigenen je nog lang niet genoeg af want je hebt zoveel spirit om te schrijven...ik zal toch eens kontakt zoeken met je begeleiders.
Verder schaf ik binnenkort webcam aan. Kunnen we life skypen..
Liefs rob en Jac uuut DA..... -
27 Maart 2011 - 13:47
Joke:
Zie je foto's en lees je verhaal.
Wat een mooi medium, dat internet.
en voor jou fijn om zoveel mensen tegelijk te bereiken, hoop dus ook dat je je daardoor omringd weet.En voelt.
Je gaat de lente in, dus de balkontherapie wordt hopelijk in de komende weken wat minder heftig afgesloten, dat geren met die spullen, ik zie het voor me, hoe je dat doet.
en lekker in je koffie roeren daar....
xx -
27 Maart 2011 - 14:34
Elizabeth Van Kampen:
Hallo Elise,
Wat heerlijk dat je zo geniet van je balkontherapie, maar toch jammer dat het daarna ineens zo koud wordt. Maar ja je woont nu tijdelijk in de bergen. Prachtig hoor!!
Hoe is het met de taal, ik geloof dat men in Davos de vierde taal van Zwitserland spreekt?
Hoe is het eten in het algemeen? Beetje meer Duits en Oostenrijks denk ik.
Ik woonde toen in Lausanne en werkte in Genève, helemaal Frans natuurlijk, ook het eten.
Elise, ik wens jou een prachtige tijd toe en een heel voorspoedige genezing.
Groetjes uit zonnig Tilburg, Elizabeth -
27 Maart 2011 - 17:33
Hettie:
Lieve Elise, fijn om weer wat van je te lezen! En wat een verschil in weer in week 1 en 2, ik hoop dat je maar veel zon mag zien en dat de balkontherapie en de andere middelen gauw zullen aanslaan en je, gebruind en wel, gauw weer terug zal kunnen keren. Gode bevolen,
liefs! -
27 Maart 2011 - 18:28
Carin Wigt:
Lieve Elise. Leuk om je verslagen te lezen en fijn, dat het je daar goed gaat. Peter en ik waren laatst ook in Davos (met de Rhätische Bahn) en de bergen zijn daar adembenemend mooi!
Heel veel sterkte en beterschap gewenst. Liefs, CArin. -
27 Maart 2011 - 19:02
Herman Bussemaker:
Lees met belangstelling je verslagen. Als ik het goed zie, kom je hardstikke bruin en opgeladen met vitaminde-D terug uit Davos! Hoe is overigens het eten? Ook belangrijk voor het genezingsproces. Nasi Rames zal er wel niet bij zitten. En mag je ook een glaasje per dag van de uitstekende Zwitserse wijnen drinken?
Heel veel sterkte, en een spoedige genezing toegewenst! -
27 Maart 2011 - 19:49
Anjo:
Hoi lief stokmaatje.
Klinkt een stuk optimistischer allemaal. Fijn dat je daar ook lekker in de zon kun zitten. Dan gaat het herstel allemaal net wat makkelijker misschien. Misschien kunnen we straks nog een keertje samen met kuierlatten langs het veluwemeer. Zet hem op daar. Het allerbeste en veel liefs -
27 Maart 2011 - 20:44
Eljoke:
Hoi Elise, zon ze, wandel ze, therapie ze, geniet ze en ga verder vooruit!!
We zijn net terug uit Moncarapacho. Jullie appartement in 'O Tartufo' is een plaatje, het B&B ook!!
Met warme groet van ons beiden, Leen en Eljoke
ps. Jullie zullen zo genoemd worden, maar van het woord revalidanten word ik niet bepaald vrolijk, om voorzichtig te zeggen...
, hoi revalidant. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar ik vind het een afschuwelijk woord. -
27 Maart 2011 - 20:48
Eljoke:
ps. Het ging niet helemaal goed, maar de boodschap lijkt duidelijk :-) -
28 Maart 2011 - 08:01
Andere Elise:
Ha Elise,
Een heerlijk stuk om te lezen, zoals we van je kunnen verwachten natuurlijk. Geniet van de zon en succes met alle therapieën! 'k Hoop dat het je echt zal helpen! Tschuus! -
28 Maart 2011 - 15:39
Herma:
ha elise,
Dank je wel voor je felicitatie!!
Fijn om te lezen hoe het met je gaat, kost geen moeite om daar een voorstelling bij te maken. Maar ja, goed schrijven is iets anders dan goed voelen, en ik hoop voor je dat je het laatste ook stukje bij beetje gaat merken.fijne wandeling.Kus en groet. -
28 Maart 2011 - 17:20
Henny En Jan IJ.:
Hallo Elise,
Zondag hebben we Dick nog even gesproken. Vandaar dat we nu je mooie verhalen mee kunnen beleven. Er staat je nog een heel traject te wachten. Daarbij wensen we je veel sterkte. We zullen je verslagen blijven volgen. Het roept bij ons ook wel herinneringen boven; 36 jaar geleden kreeg onze gezamenlijke levenstocht een start in Sporthotel Lohner in Davos-Platz.
Groetjes uit Harderwijk, Henny en Jan -
28 Maart 2011 - 20:25
Michelle En Theo:
Hola Elise, erg leuk om te lezen, je schrijft echt heel leuk. Hartelijke groetjes uit het zuiden van Europa waar we hard werken aan O Tartufo om jullie verblijf later dit jaar nog aangenamer te maken! Sterkte met alle therapieën (en de conifeer) en een warme groet uit Moncarapacho, Michelle & Theo -
30 Maart 2011 - 15:08
Elizabeth De Kievit:
Nou ben weer ge-update.. Ik heb je fotos ook bekeken. Wat een mooie plaatjes.. Nooit nog de bergen gezien, zal wel indrukwekkend zijn. Ik zie dat je gelukkig meer hebt gezien dan alleen het uitzicht van je balkon.
Dat scheelt alweer.
Heel veel sterkte en we denken nog steeds aan je hoor! Elizabeth. -
30 Maart 2011 - 18:04
Mariet:
Lieve El, Wat een mooie foto's van dat ijzige landschap! Die bergen hebben iets vreemds: zo onverzettelijk en streng, maar de sneeuw erop verzacht ze min of meer. Hoewel het ook koud wit is. De schoonheid van het geheel moet de warmte brengen. En jouw blik verwarmt ze. Nog even en je adem laat de sneeuw smelten!
Heel veel dank voor je kaart. Heel blij mee. En zaterdag ben je natuurlijk in mijn gedachten omdat je niet op mijn feest kunt zijn en ook niet op dat van Rose-Marie en Andries. En dat ik daar niet ben omdat ik zelf een feest heb. Wat een merkwaardig toeval. Een mens wikt... ja ja. Ik zal vragen of Victor ook voor jou zingt: You are always on my mind.
Smeltende groeten, en alle sterkte en kracht om zo ver weg te zijn, maar weet je dichtbij ons. Liefs, Mariet -
31 Maart 2011 - 10:20
Katrien:
Wat leuk dat er zo druk gereageerd wordt!
Katrien -
01 April 2011 - 12:25
Janthe:
We kijken weer uit naar je volgende verslag. Ben supernieuwsgierig naar je WELbevinden. Voel je al wat verbetering of ben ik te gehaast?
Geniet in ieder geval maar van elke reine ademtocht daar.
liefs en we denken aan je -
01 April 2011 - 14:07
Dick En Riet:
Hoi Elise,
Fijn dat we je berichtjes nu ook op ons nieuwe adres kunnen ontvangen.
Van Dick gehoord dat de doktoren niet alleen astma geconstateerd hebben maar meerdere oorzaken waardoor je zo benauwd bent. Hopelijk kunnen ze een goed behandelplan voor je vinden zodat je echt goed geholpen wordt.
Wat fijn dat je zo kunt genieten van het mooie weer.De positieve dingen te zien zal lang niet altijd gemakkelijk zijn.Sterkte met je therapie en hopelijk ga je gauw al wat verbetering zien dan weet je tenminste waar je het allemaal voor doet. -
01 April 2011 - 19:05
Imka:
Ha Elise, je verslagen heb je mooi weergegeven (ik zeg: een nieuw boek), ben je inmiddels wat aan het wennen daar? Wat heerlijk dat het niet verplichte onderdeel balkontherapie is, klinkt heel erg goed. Sterkte daar, houd vol en vooral heel veel beterschap!
Liefs,
Imka -
08 April 2011 - 15:04
Marshal:
Bewonderenswaardig dat je met ingehouden humor je verhaaltje kan vertellen ... keep up the good work sport! GBU, MM xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
