Kerstgroet
Door: eliseindavos
Blijf op de hoogte en volg Elise
24 December 2011 | Nederland, Putten
Het avontuur Elise in Davos startte precies een jaar geleden. In de eindejaarsdagen van 2010 kreeg ik in het ziekenhuis te horen dat ik ter wille van mijn luchtwegen en conditie beter kon gaan revalideren in een gespecialiseerde kliniek in Zwitserland.
Benieuwd naar het Zwitserleven dat me was vergund door de verzekering en het team van het Nederlands Astmacentrum Davos, bereidde ik mezelf voor op een reis met verdiepingen en doorkijkjes. En ik besloot die te delen met wie deelgenoot wilde zijn.
Meer dan een reis vol verrassingen
Het werd meer dan een reis vol verrassingen. Er waren momenten van schoonheid en verwondering,maar ook van onaangename confrontaties. Met mezelf, met nieuwe beperkingen en afgesneden wegen. Hoog in de bergen, in het nest van het Nederlands Astma Centrum, ver weg van het normale leven, kwam ik terecht in een wereld die meer leek opeen ganzenbordspel. Met regels die volstrekt willekeurig en oneerlijk leken. De een na de ander die na mij kwam, streefde mij al snel voorbij. Terwijl ik zelf een paar keer in ‘de gevangenis’ belandde, om opnieuw een pas op de plaats te moeten maken. Wie met me meegelezen en –geleefd heeft, herinnert zich dat nog wel.
Door mijn raam en vanaf mijn balkon zag ik de seizoenen voorbij trekken. De winter met zijn besneeuwde hellingen en bevroren bomen maakte plaats voor glooiende, grazige weiden vol Alpenbloemen en lentekriebels. En tenslotte, toen er een zomerse bries door de donkergroene naaldbomen zong, was eindelijk mijn tijd gekomen om te vertrekken en terug te keren in de schoot van mijn heerlijke thuis.
Tijd en ruimte
Daarna heb ik niets meer van me laten horen. Er waren er van jullie die me belden of mailden: hoe gaat het nu toch met je? We missen je verhalen! Maar ik had voor mezelf alle tijd en ruimte nodig om te verwerken wat Davos voor me heeft betekend. Stilte om te rouwen over de dood van zowel mijn moeder als een dierbare vriendin die ik in Davos heb leren kennen. En het verlies te leren aanvaarden van wat ik dacht nog aan mogelijkheden te hebben voor nu en later. Tegelijkertijd moest ik zoeken naar een nieuwe balans en ritme in het leven wat ik nog wel heb.
Oprechte en warme dank
Nu is dan het moment gekomen om jullie op de hoogte te brengen van het vervolg van het Davos-avontuur. Met oprechte en warme dank voor jullie betrokkenheid en aandacht gedurende mijn dagen van Zwitser-eenzaamheid, kan ik nu melden dat het naar omstandigheden goed met me gaat. Mijn luchtwegklachten zijn goeddeels tot rust gekomen. De verdiepingen en doorkijkjes in Davos hebben me veel geleerd over wie ik ben en wat van wezenlijk belang voor me is. Daar ben ik ongelofelijk dankbaar voor.
De hoeveelheid energie die ik nu nog dagelijks te besteden heb, is helaas wel veel meer beperkt gebleven dan ik had verwacht. Ik revalideer vanaf mijn thuiskomst drie keer in de week. Heel langzaam zit er gelukkig enige progressie in de resultaten. Misschien groeit de voorraad energie na verloop van tijd wel weer, wie weet. Dat hoop ik in ieder geval en hoop doet leven. Maar ik heb geen enkele garantie gekregen of dat ook werkelijk gaat gebeuren.
Wijze lessen
Van Sint Benedictus van Nursia heb ik wijze lessen geleerd in het afgelopen jaar. En ik ben lang de enige niet, want zijn gedachtegoed is na vele eeuwen onder het stof vandaan gehaald en ook ontdekt door al te drukke managers en carrièretijgers die over de rooie zijn geraakt.
Het zijn voornamelijk lessen over leven met een aandachtig hart. En leren genieten van de beperkte tijd die je toekent aan de dagelijks terugkerende rituelen en bezigheden.
Daardoor heb de draad van het boek dat ik bezig was te schrijven over de snowboardster Bibian Mentel, weer kunnen oppakken. Dat voelt goed.
Hoewel ik door mijn Schepper, de allerhoogste Tuinman, ben teruggesnoeid tot op de tronk van mijn bestaan, zie ik nu met eigen ogen hoe de zegen van dit ondoorgrondelijk snoeiwerk zich langzaam gaat ontvouwen. Er zijn zelfs al nieuwe knoppen zichtbaar, terwijl de winter nota bene nog moet beginnen!
Verbondenheid
Met een dankbaar hart neem ik aldus afscheid van een jaar, waarin mijn leven van een rusteloos zoeken en tasten naar kansen en mogelijkheden, is gekanteld naar innerlijke rust en aanvaarding van wat is.
Er blijft, zoals jullie nu begrijpen, voor mij niet al te veel energie over om iedereen persoonlijk kerstmailtjes en mooie kaarten te sturen. Daarom wens ik jullie, lieve familie, vrienden en bekenden, via de route van ELISEINDAVOS een gezegende eindejaarstijd toe en de vrede van de Eeuwige God en Vader, die alle verstand te boven gaat.
Ieder van ons ervaart in deze dagen persoonlijk de verbondenheid met geliefden. Er is al dan niet behoefte om na te denken over wat het afgelopen jaar is gepasseerd. Om zich alvast voor te bereiden plannen en voornemens voor het nieuwe jaar. Voor mij persoonlijk en velen met mij is speciaal 1e Kerstdag een geheiligde dag, waarop wij opnieuw in dankbaarheid het geschenk koesteren van Gods liefde, die in de geboorte van zijn Zoon gestalte heeft gekregen. Hij is het Licht dat in de wereld is gekomen tot heil van alle mensen. Het Licht dat vanaf dag waarop onze jaartelling zijn aanvang nam, de duisternis uit het leven heeft verdreven van een ieder die in Hem gelooft…
Tot de allerlaatste dag op aarde aanbreekt en we thuisgekomen zijn van onze moeizame trektochten over de bergen waartegen we hebben opgekeken, langs de fascinerende afgronden en de huiveringwekkende diepten van ons bestaan.
A DIEU!
PS: De foto is gemaakt door een VIP die mij dagelijks verwent met creaties van eigen camera: Chantal Huybregts.
Benieuwd naar het Zwitserleven dat me was vergund door de verzekering en het team van het Nederlands Astmacentrum Davos, bereidde ik mezelf voor op een reis met verdiepingen en doorkijkjes. En ik besloot die te delen met wie deelgenoot wilde zijn.
Meer dan een reis vol verrassingen
Het werd meer dan een reis vol verrassingen. Er waren momenten van schoonheid en verwondering,maar ook van onaangename confrontaties. Met mezelf, met nieuwe beperkingen en afgesneden wegen. Hoog in de bergen, in het nest van het Nederlands Astma Centrum, ver weg van het normale leven, kwam ik terecht in een wereld die meer leek opeen ganzenbordspel. Met regels die volstrekt willekeurig en oneerlijk leken. De een na de ander die na mij kwam, streefde mij al snel voorbij. Terwijl ik zelf een paar keer in ‘de gevangenis’ belandde, om opnieuw een pas op de plaats te moeten maken. Wie met me meegelezen en –geleefd heeft, herinnert zich dat nog wel.
Door mijn raam en vanaf mijn balkon zag ik de seizoenen voorbij trekken. De winter met zijn besneeuwde hellingen en bevroren bomen maakte plaats voor glooiende, grazige weiden vol Alpenbloemen en lentekriebels. En tenslotte, toen er een zomerse bries door de donkergroene naaldbomen zong, was eindelijk mijn tijd gekomen om te vertrekken en terug te keren in de schoot van mijn heerlijke thuis.
Tijd en ruimte
Daarna heb ik niets meer van me laten horen. Er waren er van jullie die me belden of mailden: hoe gaat het nu toch met je? We missen je verhalen! Maar ik had voor mezelf alle tijd en ruimte nodig om te verwerken wat Davos voor me heeft betekend. Stilte om te rouwen over de dood van zowel mijn moeder als een dierbare vriendin die ik in Davos heb leren kennen. En het verlies te leren aanvaarden van wat ik dacht nog aan mogelijkheden te hebben voor nu en later. Tegelijkertijd moest ik zoeken naar een nieuwe balans en ritme in het leven wat ik nog wel heb.
Oprechte en warme dank
Nu is dan het moment gekomen om jullie op de hoogte te brengen van het vervolg van het Davos-avontuur. Met oprechte en warme dank voor jullie betrokkenheid en aandacht gedurende mijn dagen van Zwitser-eenzaamheid, kan ik nu melden dat het naar omstandigheden goed met me gaat. Mijn luchtwegklachten zijn goeddeels tot rust gekomen. De verdiepingen en doorkijkjes in Davos hebben me veel geleerd over wie ik ben en wat van wezenlijk belang voor me is. Daar ben ik ongelofelijk dankbaar voor.
De hoeveelheid energie die ik nu nog dagelijks te besteden heb, is helaas wel veel meer beperkt gebleven dan ik had verwacht. Ik revalideer vanaf mijn thuiskomst drie keer in de week. Heel langzaam zit er gelukkig enige progressie in de resultaten. Misschien groeit de voorraad energie na verloop van tijd wel weer, wie weet. Dat hoop ik in ieder geval en hoop doet leven. Maar ik heb geen enkele garantie gekregen of dat ook werkelijk gaat gebeuren.
Wijze lessen
Van Sint Benedictus van Nursia heb ik wijze lessen geleerd in het afgelopen jaar. En ik ben lang de enige niet, want zijn gedachtegoed is na vele eeuwen onder het stof vandaan gehaald en ook ontdekt door al te drukke managers en carrièretijgers die over de rooie zijn geraakt.
Het zijn voornamelijk lessen over leven met een aandachtig hart. En leren genieten van de beperkte tijd die je toekent aan de dagelijks terugkerende rituelen en bezigheden.
Daardoor heb de draad van het boek dat ik bezig was te schrijven over de snowboardster Bibian Mentel, weer kunnen oppakken. Dat voelt goed.
Hoewel ik door mijn Schepper, de allerhoogste Tuinman, ben teruggesnoeid tot op de tronk van mijn bestaan, zie ik nu met eigen ogen hoe de zegen van dit ondoorgrondelijk snoeiwerk zich langzaam gaat ontvouwen. Er zijn zelfs al nieuwe knoppen zichtbaar, terwijl de winter nota bene nog moet beginnen!
Verbondenheid
Met een dankbaar hart neem ik aldus afscheid van een jaar, waarin mijn leven van een rusteloos zoeken en tasten naar kansen en mogelijkheden, is gekanteld naar innerlijke rust en aanvaarding van wat is.
Er blijft, zoals jullie nu begrijpen, voor mij niet al te veel energie over om iedereen persoonlijk kerstmailtjes en mooie kaarten te sturen. Daarom wens ik jullie, lieve familie, vrienden en bekenden, via de route van ELISEINDAVOS een gezegende eindejaarstijd toe en de vrede van de Eeuwige God en Vader, die alle verstand te boven gaat.
Ieder van ons ervaart in deze dagen persoonlijk de verbondenheid met geliefden. Er is al dan niet behoefte om na te denken over wat het afgelopen jaar is gepasseerd. Om zich alvast voor te bereiden plannen en voornemens voor het nieuwe jaar. Voor mij persoonlijk en velen met mij is speciaal 1e Kerstdag een geheiligde dag, waarop wij opnieuw in dankbaarheid het geschenk koesteren van Gods liefde, die in de geboorte van zijn Zoon gestalte heeft gekregen. Hij is het Licht dat in de wereld is gekomen tot heil van alle mensen. Het Licht dat vanaf dag waarop onze jaartelling zijn aanvang nam, de duisternis uit het leven heeft verdreven van een ieder die in Hem gelooft…
Tot de allerlaatste dag op aarde aanbreekt en we thuisgekomen zijn van onze moeizame trektochten over de bergen waartegen we hebben opgekeken, langs de fascinerende afgronden en de huiveringwekkende diepten van ons bestaan.
A DIEU!
PS: De foto is gemaakt door een VIP die mij dagelijks verwent met creaties van eigen camera: Chantal Huybregts.
-
24 December 2011 - 13:44
Lieve Elise:
Een verhaal met vele wijsheden en mooi geschreven. Daar ben je een kei in.
Ik wens jou en je gezin fijne kerstdagen toe en een vredig liefdevol 2012
Lieve groet
margreet -
24 December 2011 - 15:07
Ella:
Dankjewel, Elise. Geniet , met allen die je lief zijn.
Pieter en Ella Wolters -
24 December 2011 - 15:19
Janhenk En Janny Hof:
Lieve Elise,
Dank dat je in ruime mate van je hebt laten horen. Heel veel sterkte en met
je dierbaren: Gezegende Kerstdagen en in alle opzichten,een goed en voorspoedig nieuw jaar. -
24 December 2011 - 15:41
Alie Dijkslag:
Dank Elise,
Leuk om nu ook van jezelf te horen hoe het gaat. Fijne dagen gewenst en als je zin hebt om per mail eens wat uit te wisselen dan hoor ik het graag! -
24 December 2011 - 15:57
Ineke:
Elise,
Naast de beperkingen die je opgelegd hebt gekregen, bezit je gelukkig nog de gave van het woord!
Dank voor je verhaal. Het laat me niet onberoerd.
Veel heil en zegen op je verdere levensweg samen met Dick en je dochters. -
24 December 2011 - 16:30
Gerda:
Hoi Elise
Fijn om te lezen dat je nu een eind aan je verhaal hebt gemaakt en dat het nu iets beter met je gaat. hoop dat 2012 je net zo veel gezondheid mag geven, net zo als het met mijn gezondheid in 2011 is gegaan.
Wens jou met je gezin hele fijne kerstdagen en een heel gelukkig en gezond 2012.
Lieve groet en een dikke knuffel
Gerda -
24 December 2011 - 16:38
Claudia Bakker:
Lieve lieve Elise,
Wat een jaar! Pffffff heb al die tijd met bewondering je verjalen gelezen en dan nu deze mooi afsluiter! Ik kan inmiddels nog meer met je mee voelen! Weet nu pas wat benauwdheid is. Ik wens jou met je gezin een gezegende kerst, veel gezondheid en vooral Liefde toe in 2012!
Er is er één die alles kan genezen! En Hij komt! Laten we Bidden dat het snel is!
Dikke kroel, kus, knuffel enzv.
Claudia Bakker -
24 December 2011 - 17:52
Eljoke:
Hoi Elise,
2011 was een enerverend en zwaar jaar, 2012 wordt een mooi jaar. Zeker weten!!
Warme groet en liefs,
Eljoke en Leen
-
24 December 2011 - 19:29
Kees:
Als God snoeit, is Hij dichterbij dan ooit. Elise, bedankt voor je mooie verhalen, ondanks de context. Dat Hij jullie mag blijven dragen ook komend jaar. En tot heel snel ziens.
-
25 December 2011 - 05:15
Chantal:
Liefie,
Wat heb je je gave van het schrijven weer mooi aangewend om ons dit te vertellen. Je 'ganzenbord'-vergelijk is zo herkenbaar. Maar weet 1 ding, ik zit SAMEN met je in die gevangenis af en toe, en dan maken we er SAMEN het beste van...
Ik hou van je!!
Dikke kus!! -
25 December 2011 - 10:30
Coby:
Lieve Elise
Wat heb jij je gevoel weer mooi omschreven. Wil jou en je gezin fijne dagen toewensen, en een mooi gezond en liefdevol 2012
knuf Coby -
26 December 2011 - 00:32
C Hris:
Hallo Elise
Ik heb voor zo ver mogelijk je verslagen gelezen,vond het erg interessant en voel met je mee!!Ik proef uit je schrijven dat je een beetje teleurgesteld bent na je verblijf in Davos.Teleurstellingen behoort bij ons op aarde en moer worden overwonnen;ben ervan overtuigt dat het je zal lukken maar niet door je geloof alleen.Zelf geloof ik niet een God,te veel tegenstrijdige
voorvallen meegemaakt in de oorlog want daar was het vechten voor zich en de kerk hoorde je niet!Sorry dit is misschien tegen je zere been maar ik vindt het geweldig dat er nog mensen zijn die in de kerk geloven!!
Er zijn vele voor europesche begrippen zweverige krachten die
tastbaar zijn,vooral in de tropen die niet te verklaren zijn en een absolute
krachtveld hebben waar ik moelijk God bij betrek!iK HOOP JE NIET PIJN TE DOEN MET DEZE BOODSCHAP,DAT ZOU IK ERG BETREUREN!!!
Ik heb wel eens op het punt gestaan om naar je toe te willen komen voor een rustig gesprek over het overwinnen van negatieve gedachten!!De beuk er in is vaak erg nodig,doet mijn vrouw ook en dat helpt zonder overleg met de huisarts!
Elise ik wens jou en je gezin heel veel
geluk,gezondheid en liefs;Chris -
27 December 2011 - 18:59
Lieve Elise:
Dank voor je prachtige verhaal. Ik wens je veel rust, wijsheid en toenemende energie toe voor 2012. Fijne dagen en liefs
Anjo -
27 December 2011 - 22:57
Gea Westerkamp:
Bedankt lieve elise voor je openheid en je mooi omschreven , verhaal, wat een gave heb je en wat fijn dat je dat ook ,gewoon, kunt blijven doen ; hoop van harte dat je nog heel veel mag schrijven ...
al het goede toegewenst voor het nieuwe jaar samen met je gezin en ik hoop en bid voor je dat je energie mag toenemen en het goed met je mag gaan , met een lieve groet gea -
28 December 2011 - 11:33
Inge:
Steeds in gedachten bij je... Hug! -
29 December 2011 - 07:19
Anton:
Hoi Elise,
Bedankt voor je mooie gedachten die je met ons deelde. Ik hoop dat je na je boek over Bibian Mentel ook nog eens de inspiratie vindt om over jouw eigen persoonlijke levensverhaal (Elise in Davos) een boek te schrijven. Een boek waarin de ups en downs van het leven aan de orde komen en waarin jouw relatie met je Schepper centraal staat. Zal het zeker gaan lezen!
Ook voor jou en je gezin Gods zegen en nabijheid toegewenst voor het nieuwe jaar met veel liefde, geluk, gezondheid en inspiratie!
Liefs, Anton & Bieneke -
31 December 2011 - 13:55
Katrien Rutienburg:
Zo fijn om weer van je te horen. Je hebt je stilt-tijd goed besteed. Leven - op hoop, tegen hoop. Alle goeds!
Katrien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
